xogando coas palabras(Celia)

         

                     Xogo coas palabras

Estou co meu primo Roberto na aldea .Estamos rindo ,porque estábamos co gando metendo as vacas na súas cuadras cando de súpeto ,sen querer ,dámoslle coa xostra a unha das vacas e escapounos,estamos intentando collela co lazo do meu avó,só hai un problema ,no o sabemos utilizar é Roberto enredouse co lazo.¡Aí ven o meu avó!:

_¡Parádea ,pasarme o lazo!

Se o pasamos , e tamén alucinamos colleu a vaca co lazo e a meteu na cuadra.

-Anda ,ide a limparlle o tobo a Chisquín.

Chisquín é o noso coello,é gústanos un montón ,e moi peludo e branco como a neve .A palla estaba chea de puvisa así que a limpamos ,logo empezou chover e tivemos que subir a casa.

Deprimidos vimos desde a nosa ventá a bufarda dos nosos cans,desexábamos que parara de chover para darlles un paseo ;é como nos aburriamos xogamos á buxaina.Temíamos  que non parara de chover xa que nese instante  oíuse un refacho.

Pero definitivamente parou de chover.

Saímos rapidamente e preguntámoslle ao avó se podiamos levar camiñar aos cans,el dixo que antes foramos con el no convoi.

Máis tarde conseguimos levar pasear aos cans ,o que levaba meu primo Roberto era Torpiño ,o can máis pastrán  que existe ,pero tamén e o máis cariñoso e o máis gracioso .

Na aldea todos nos coñecemos , pero ese día había un señor que nunca habíamos visto tiña pinta de ser moceiro ,pero igualmente non falamos con el ;e anque ,o intentamos esquivar ,preguntounos como nos chamamos,é mentimos:

-Eu Noelia.

-E eu Carlos.

-Queredes vir a casa do señor Topson?

O señor Topson era moi voa persoa ,así que dixemos que si.

Deixamos aos cans libres na entrada, e disfrutamos da festa ,e ao irnos,vimos  ao señor descoñecido ,intentando secuestrar aos cans.Menos mal que Torpiño mordeulle  o cu e salvou aos seus compañeiros.

Démonos conta de que o señor descoñecido era un impostor.

Foi o noso mellor e máis aventureiro fin de semana!

Celia Jáudenes López