A casa "encantada"

Un día no colexio non saimos ao patio, porque chovia.
Cada un estaba aburrido coas diversas cousas que facíamos: xogaban, algúns, coa buxaina; a maioria, xantaba; e só un neno miraba pola bufarda os paraugas levados polos refachos.
A a profe ocorreuselle que cada un inventara unha historia: cómica, fantástica, real... o que quixera.

Quedou poco tempo e Pepita saiu, sua historia é ista: Unha tarde fun a visitar a unha amiga, ou eso cria. Abriuse a porta, e notábase que alí vivia unha persoa pastrana, porque todo estaba suxo. Nun estremo da casa había unha xostra chea de formigas , deume moito asco, de repente oín uns pasos en medio do silencio, asusteime e funme correndo. A casa estaba as foras da cidade, nun bosque, por alí pasou un convoi tive que esperar un poco para poder pasar e seguir correndo. Por alí había un tobo moi valioso , que eu non sabia, entrei nel e escondinme por pouco tempo porque sentí nun ruido extrano ,como o dun soco, que estaba detras da cova. Cando saiu chamei a miña amiga para contarlle o sucedido ela dixome que esa era unha casa encantada dunha película que grababan, que a cova na que entrei era moi valiosa e cos impostos intentaban mantela en bo estado, e o máis importante é que ela vivia na rúa Sigüeña, 948 e eu escribin Sigueña, 948.

Alejandra.