Nunha noite de refacho despois de que o meu avó pagara o imposto, vimos como os coellos e os raposos metíanse nos seus tobos. O meu avó tivo unha idea: ívanos a contar unha historia de cando el era pequeno.
-Cando eu era pequeno non tíñamos televisión.- dixo o meu avó.
-Entón érades parvos.- interrumpiu o meu irmán.
-Non home, daquela aínda non existía.- e seguiu falando- Nós axudábamos aos meus pais e familiares co gando. As veces, xogábamos a buxaina e viaxábamos en convoi. Cando Franco foi o dictador, estaba prohibido falar o galego e os que o falaban os castigaba. Nesa época había moitos pastráns e o voso colexo era unha fábrica de armas. Eu collía a xostra para mandar as vacas a un sitio para sacarlles o leite porque antes facíase a man e agora cunhas máquinas. Pola noite apagábase a candea ou o candil e se lle chamaba a mecha apagada puvisa. Nesa época non éramos tan moceiros como agora.- e termiñou de contar o pequeno relato dunha gran historia da súa infancia.
Tania
Lle dimos un bico de boas noites e nos fumos a durmir, mentres avó quedaba pensativo mirando a bufarda.
No hay comentarios:
Publicar un comentario