Entroido en Xinzo

Las estrellas

Una noche en el campo

una estrella había,
y que relucía tanto,
que solo yo la veía.

Todo el mundo decía
que lo había inventado,

y que eso no existía

que todo era un engaño.

A la noche siguiente salí,
y de nuevo miré en el lago,

pero tarde cuenta me di

que se había esfumado.

Todas la noches salía

para ver si había vuelto

y yo siempre quería
tener aquel encuentro.


Alejandra Vera Echegaray.

Máis marcapáxinas

Quedaron bonitos, non si ?

Xa estamos desexando saír para facer máis.

Traballando para o Proxecto semente

 Saímos ao parque que hai diante do noso cole para facer dibuxos do natural

                                        

 

 

Decidimos facer marcapáxinas.

 

 Temos a sorte de ter unhas árbores preciosas, e neste momento algunhas están en flor. 

Anelka ensombrece a Fernando Torres

Debutó Fernando Torres como titular en la liga de campeones con el Chelsea y jugó bien, pero fue Nicolas Anelka quién le quitó el foco de atención.

Mientras el español se peleó con la defensa local y falló cuatro ocasiones claras,el francés aprovechó su posición de segundo delanteros para sentenciar la eliminatoria ante los daneses con dos certeros goles desde fuera del área.
Su primera recompensa la ofreció Gronjkaer, exjugador del Chelsea, quien regaló un pase a Anelka al borde del area que acabó en la red.
Fué la única bala de la batería de diez disparos en la primera media hora, que alcanzó su meta, pero el primer paso para que los ingleses zanjaran la eliminatoria.
Israel Amaya

As nosas entrevistas sobre o 23F

Estes son os resultados das nosas entrevistas

Esperamos que algo así non suceda nunca máis.

O 23 F

Os golpistas

Con motivo do 30 aniversario do 23 F, repasamos o que sabíamos sobre o intento do golpe de Estado, revisamos a prensa do día para aclarar dúbidas, e por último fixemos entrevistas coa xente do noso colexio (profesorado, persoal non docente, pais...) para ver que recordaban de aquel dia.



Na prensa do día aclaramos cousas (fonte: La Voz de Galicia):

Hoxe en día as opinións dominantes resumímolas neste parágrafo







                       




       

                      Alguns dos deputados protagonistas 30 anos despois, xunto co Rei e o Presidente do Goberno







 

Catro bronces para galicia

21/02/2011
Catro bronces para Galicia O bronce foi o metal elexido polo atletismo galego no Campeonato de España de pista cuberta celebrado durante o fin de semana en Valencia .
O conseguiron Begoña Garrido , nos 400 metros e Eva Arias , nos 1.500 . Na víspera , Virginia Villar fixera o propio nos 60 vallas , e Jean Marie Okutu no salto de lonxitud . En cambio , Palomanes e Solonge Pereira quedáronse ás portas .
Solange , mais fresca , o intentou dende o principio e , ao final quedou de terceira cun tempo de 4 m 28 s 06 d.
A ferrolana Begoña Garrido subiu o podio demostrando o seu asentamento na élite dos 400 femeninos . O seu rexistro foi de 55 s 34 d , moi cerca do firmado por as suas predecesoras.
Paréceme xenial que estes coñecidos deportistas pudisen enorgullecer a toda Galicia,
cos seus logros , e que se esforzasen tanto practicando , porque ao final valéulles a pena .

Alexa

Eu son, Hernán Cortés

Chámome Hernan Cortés neste momento estou nunha illa e vou cara as costas dos grandes aztecas, para conquistalos. É o ano 1518 no mes de novembro e vou con seicentos soldados, estou empacinte por chegar.

Acabo de chegar a costa vai ser moi difícil teño que atravesar altísimas montañas e moitas selvas, e non teño mapa así, xa me dirás. Miña gran reconpensa é dos soldados españois que me acompañan e o ouro para levar a España e tamén para nos.
Por fin...! Cheguei a esta preciosa cidade de Moctezuma.
Aquí estou nesta cidade de Tenochtitlan tan grande coma Constantinopla, esta rodeada por un lago. É coma unha illa unida a terra firme por catro avenidas construídas sobre a auga a partes iguais, son navagadas por canoas.
Trinta reis lle rendían obediencia a Moctezuma, pero eles le odiaban e eu dinme conta de iso, e souben gañarme o seu apoio e derrotei aMoctezuma, despois dunha batalla moi sangrentan no 1521, Tres anos despois vencimos a os grandes AZTECAS!!!

Rodrigo.

¿Xornaleiro ou propietario?

Eu son o propietario Lucio pero non sempre foi así, xa que, anque o meu bisavó tamén era propietario, o meu avó e o meu pai baixaron de nivel social. Eu era un xornaleiro moi pobre e a miña muller traballaba na cidade de criada. Eu, traballaba día e noite e a duras penas podía pagar os impostos. O meu mellor amigo era Xoán o braceiro, que, a pesares de que era moi pobre, nunca se queixaba. Pola maña, eu, ía plantar trigo e cebolas e pola tarde ía pasear as ovellas. De vez en cando ía visitar a miña muller a cidade, e, outras, veces ela ia visitarme ao campo. Pero un día a miña vida cambiou...encontreí un mapa do tesouro. Seguín todos os pasos do mapa, atraveseí ríos, subín montañas, loiteí con lobos... Ata que atopeí o tesouro. Collín boa parte do tesouro pra medrare un pouco e o resto deillo aos pobres. Grazas ao tesouro convertinme en propietario coma dixen antes, e a miña muller en burguesa. Agora vivo xenial, as terras que cultivaba pasaron a ser da miña propiedade e as ovellas que coidaba tamén. A producción de productos agricolas, e de lá, dispararonse, entón podo pagar aos campesiños que traballan pra min ben. Vivo nunha gran casa de campo, como exquisiteces, e teño hasta o meu propio carromato. A miña vida e perfecta, e espero non cambiar  nunca.

LUCIA

Charlie Chaplin

Unha carta no caixón dunha comoda dí a posible orixe xitana de Charlie Chaplin.
A familia ensinou o contido da carta que dicía que Chaplin nacera nunha caravana.
Foi a súa filla Victoria a que atopou nunha comoda que herdara.
Eu, non estou moi segura de que sexa xitano Chaplin. Penso que porque poña nunha carta que nacera nunha caravana,non significa que fora xitano.Pareceme incrible que despois de tantos anos,unha persoa famosa coma él,ninguen soubera as suas orixes.

Lucia

Un laboratorio ambulante percorre España de norte a sur .

Un laboratorio ambulante recorre España de norte a sur :

A iniciativa Movilab propón actividades relacionadas coa creación artificial de luz e coas posibilidades das moléculas de auga en varias cidades españolas .
O Movilab é sen duda , unhas das iniciativas máis interesantes do programa que veñen desarrolando en España durante o Ano Internacional da Química .

Neste laboratorio móvil poderás visitar talleres como : " ¡ Que se faga a luz ¡ , Creando luz química , ou tamén outra na que os visitantes construirán lámpadas fluorescentes con materiais caseiros e descubrirán como se obtén a luz a partir de reaccións químicas e a súa aplicación forense para atopar restos de sangue . Tamén hai outra actividade coa fórmula da auga , chamada a molécula da vida .

É sorprendente , e sinceiramente espero que pasen por Galicia , coido que sería unha experiencia moi interesante e maravillosa para aprender a facer cousas tan "chulas" como lámpadas fluorescentes , ademáis teño familiares que estudaron a carreira de criminalística , e según eles é sorprendente , algún ndía espero poder estudar esta carreira para facerme forense profesional .
Alexa Tatiana Obando

Isabel de Castela

 Hola, son Isabel de Castela, meu marido e máis eu somos 

os Reis Católicos,casámonos no século 

XV.Somos un exemplo de monarcas 

autoritarios,é dicir,que temos unhas 

atribucións para gobernar.Cando 

Fernando e máis eu casámos, os nosos 

reinos uníronse dinásticamente,conservaron as súas propias

institucións,as leis,a súa lingua...Conquistamos o reino 

de Granada o dous de Xaneiro de 1492. Boabdil deunos a 

chaves da cidade e marchou. Ácordome que uns días despois 

contáronme os meus criados que a nai de Boabdil lle dixera 

ao marchar de Granada:”Non chores como unha muller o 

que non soubeches defender como un home”.

Despois dun tempo tamén conquistamos as Illas Canarias,

Melilla,Orán,o norte de África e o reino de Navarra. Somos intinerantes, a residencia que máis nos gusta está en Barcelona. Cando Colón foi a explicarlle ao Rei de Portugal o preoxecto que tiña en mente e o Rei non o axudou,pedíunos a nós,ao final, axudámolo dándolle unha nave a “Santa María” ,dous carabelas a“Pinta” e a “Niña”,armas, soldados e comida. O seu proxecto era ir as Illas Molucas pero sen rodear África,polo Oeste,xa que se ía por África,a parte de que tardaría máis,correría o risco de ter que enfrentarse aos . En fin,estou moi contenta de todo o que fixen na miña vida,xa que sei que non perdín o tempo.

Isabel de Castela.(Celia Jáudenes)

A miña vida como artesán

A MIÑA VIDA COMO ARTESÁN

Eu son un célebre artesán , aínda que non son dos máis ricos, chégame para vivir.
Eu estou no grupo dos non privilexiados, traballo todo o día para vivir e soster a miña familia e a min.
É moi difícil que algún día suba de posto, pero teño esperanzas de poder facelo.Terei que esforzarme o maior posible.
A min paréceme inxusto que os privilexiados non teñan que pagar impostos é nós os non privilexiados sí. Estou de que conseguiremos vencelos e ser todos iguais.
Eu paso todo o día cos meus compañeiros artesáns, que somos un importantísimo gremio. Pasamos todo o día traballando con ferramentos e outros utensilios para facer os obxetos máis fermosos e moi custosos, porque é un traballo moi duro.
En xeral é unha vida moi dura e espero que algún día teñamos unha existencia máis digna. Cando suba de categoría, intentarei que todos sexamos iguais, non ricos e pobres, senón que teñan unha vida normal e con suficiente diñeiro para vivir ben. Loitarei ata o final para conseguir o meu propósito para que todos vivamos sen diferenzas. Aínda que non o consiga, teño a seguridade de que o mundo avanzará ata acadar máis xustiza.
Espero que vos guste o meu traballo e tamén o meu comentario sobre esta vida que levamos os faltos de privilexios en comparación cos moi privilexiados.

Manuel

MIÑA VIDA COMO CARLOS I DE ESPAÑA E V DE ALEMANIA

O meu nome e Carlos I de España, son neto dos reis Católicos,fillo da súa filla Juana co rei de Alemania Felipe "El hermoso". Herdei un gran imperio,constituido por a meirande parte do territorio americano,e toda a península ibérica agás Portugal e tamén algúns territorios de Europa, como Nápoles,Sicilia,Paises Baixos,e Austria.

Poco despois de ser coroado en España,tamén fun elexido para gobernar os Estados Alemàns como emperador co nome de Carlos V de Alemania.Como non podía reinar so nestes territorios tan espallados,decidìn crear un grupo de novos funcionarios,como os alguacís,os escribans,os notarios,e os xuízos.

Unha gran parte do meu reinado, a dediquei a resolver os conflictos eurpeos,a guerra entre Luteranos e católicos que estalara nos estados Alemanes.

A orixen do Luteranismo, foi Martin Lutero,un monxe San Agustino,que,descontento coa relixión católica dese momento,"protestou"contra as bulas e outros enganosAdemais fundou una nova doctrina,chamada o Luteranismo.Esta doctrina basábase nos textos de San Pablo e San Agustín, prohibía o celibato,e consideraba so válidos dous sacramentos (Bautismo e Eucaristía),tamén contaba, que non tiñas que facer boas obras para subir a o Ceo,senon para ser mellor persoa.Cando Lutero foi a verme, eu o declarei como persoa fora da lei, e tamén foi destituido de monxe San Agustino.

Agora están esgotándoseme as forzas, e por iso deixo o meu reinado nas mans do meu fillo Felipe II,e retirareime o Mosterio de Yuste,onde seguramente remate a miña vida.
Coido que meu fillo reinará ainda mellor que eu.

José Nogueira Salorio

Leonardo Da Vinci

Nacín en 1452 en Vinci, Florencia. Son arquitecto, pintor, escultor, enxeñeiro e inventor.

Teño unha vida social bastante boa, xa que os reis comerciantes e banqueiros convertéronse en mecenas que contratan e protexen aos artistas.

Gústame moito o arte, e un dos meus mellores cadros e a Mona Lisa tamén chamada Gioconda que acabei en 1503. Tamén fago debuxos de animais fantásticos como unicornios e dragóns.

O meu soño é construír unha máquina voadora, ainda que tiven varios accidentes ao probala.

Estudio anatomía ainda que a igrexa non o permita, e fago os traballos polas noites no cementerio.

Fago moitas armas de cabalería.

Xá son vello e o meu brazo dereito non responde de sí. Agora só fago manuscritos, diseños... coa man esquerda. Neste momento (1519)estou a vivir  en Amboise (Francia).

Tania Otero

A miña historia como arrendatario

Historia : A miña historia como arrendatario .

Hola chámome Xoán , e esta é a miña historia : eu nacín o 22 de Febreiro de 1650 , ese día morreu a miña nai no parto , desde entón coidárame o meu pai , quen morreu no 1672 . Eu fora arrendatario toda a miña vida , ao igual co meu pai , pero eu , nunca quixen selo , de pequeno soñaba con ser unha persoa importante e rica que axudase os demáis co seu diñeiro e que tamén fose moi bondadosa con todos , pero neses tempos , era difícil .

A sociedade na que vivía era moi complexa , tiñas que traballar para sobrevivir , e as veces , non era abondo . Os ladróns aproveitábanse de todos e eran capaces de roubar ata os máis pobres , ou incluso algo peor .Nas rúas había moita pobreza , sen embargo os que perteñecían a clase dos privilexiados tiñan máis ventaxas : eles podían levar armas , non tiñan que pagar impostos , tiñan leis especiais por pertencer a súa clasee aún por riba eran ricos !
E iso molestaba ó pobo , nós tiñamos que gañarnos a vida , e  moitos acababan sendo mendigos que pedían algo para levarse á boca , na rúa  . A pena era que pertencer a aquela clase era moi dificil e case ninguén o intentaba .

Un día , o propietario das terras que eu coidaba , mandoume ao mercado . De volta , pasei por un río buscando un atallo , e por alí , atopei un maxestuoso carruaxe que , ao parecer era do rei . Acerqueinme un pouco máis para ver o que pasaba , vin un ladrón que apuntaba o rei cun arma . Sen dudar nin un só segundo  , ataqueino pola súa espalda e quiteille o arma . Desa maneira salvein o rei e , poucos días despois ofreceume ser o seu coidador , encargaríame de protexer os máis ricos entre os privilexiados , e protexer a toda a familia real .

E , por suposto aceptei, en moitas ocasións salvei a persoaxes importantes , e iso é algo que nunca olvidaréi .

Alexa Tatiana

Nova imaxe do Campo da Leña

Nerea

Fernando Montoya

Bebé evacuado nun incendio

Vivir entre tumbas non é tan malo...