Unha boa reportaxe

Son unha reporteira novata e vou entrevistar a un escritor.
Quedamos nun escano preto da palmeira do parque .
Luís, o escritor, empezou escribindo escolios dos seus un contos favoritos e deuse de conta que el tamén podía escribir un conto.
Esta é a miña entrevista:
_ ¿Podes dicir de que tratará teu próximo libro?- Pregunteille.
_ Pois... meu seguinte libro tratará dun científico que creou, coa axuda do anil da regalicia, unha sustancia líquida explosión e sen querer caeu nas mans dun neno de 11 anos e asta alí podo contar. – Contoume Luís.
_ Deume conta que teu libro será impresionante.
Como ocorréuseche esa idea?
_ Foi algo moi estrano, era un día caloroso e xa empezaba a suar, entón collín unha zarzaparrilla, despisteime e atropelloume unha bicicleta, quedei dez segundos no só e pola miña mente pasoume esa idea.
_ Guau...
Cal foi a metedura de pata máis grande que tiveches?
_ Cando era pequeno quixen escribir escribir un conto. Era pola noite e ocorréuseme unha gran idea a escribín nun papel, con mala letra e palabras soltas, miña nai pensou que non valía , entón o borrou, xa que escribín cun bolígrafo deleble; e ao día seguinte olvidóuseme a idea.
Pero acórdome de algo..., creo que trataba dunha nespra que perdeuse no campo, e ahora que o penso non é tan boa idea como pensaba antes, pero era pequeno.
_ Bo moitas grazas. Adeus, foi un pracer.