Hola , vos días , son Alexa e vou vos contar a nosa experiencia no conceto didáctico en Celanova :
O día 11 de Maio , Mércores , saimos moi cedo , para estar alí as case as 11 e pico da mañá .
Eu tiven que levantarme ás 6: 15 da madrugada , e aún así case chego tarde . No autobús pasámolo moi ben , estiven xogando cunha compañeira chamada Alejandra mentres chegábamos en Vilanova dos Infantes, ás veces aburíame, e outras simplemente dábame soño, pero non conseguía durmir cos nervos da actuación. Ao chegar baixamos do autubús e collimos as nosas carteiras, dirixímonos ao salón de actos de Celanova para ver un vídeo sobre Curros Enriquez, no que mostraba a súa casa e parte da súa historia nunha preciosa canción del; a moita xénte resultuoulle divertido, xa que o vídeo era feito en debuxos animados e aparecía unha rá cantando cro , cro . Todos , o case todos votáronse a rir , pero a mín non me fixo tanta graza , era unha rá preciosa. Alí tamén coñecimos ós directores dos outros catro colexios que foron a xornada de convivencia que todos os anos dende ai 6 anos facemos alí .
Na xornada de convivencia tivemos a sorte de poder coñecer mellor os nenos dos outros colexios.
Despois de ver o vídeo, fixemos varios grupos e drixímonos a Casa de Curros Enriquez ou al menos, na que vivera cando era pequeno. Cando chegamos, tivemos que facer outros grupos para vela, xa que era demasiado pequena e non chegaba para tantas persoas. Creo que as nosas guías non nos explicaron moi ben pero ainda así, aprendimos varias cousas novas que o ano pasado non explicáran. Na exposición todo era case igual que o ano pasado, excepto que o ano pasado non estaban as cousas de Curros Enriquez, xa que él morreu na Habana. Pero este ano os encargadosda exposición fixeron que todas as cousas del estivesen onde correspode . Todo foi mo ibonito, na casa había un montón de poemas del e ademáis estaban as suas lentes que a miña profesora confundiu con os dentes cando contámolo . Tamén había unha preciosa coroa que conmemoraba un trofeo que lle deron a Curros Eriquez .
Despóis diso fuimos a dar o concerto, que tanto tempo preparamos no colexio a hora de música. O concerto foi moi bonito, pero antes unha señora, (xa no me acorda do seu nome) ensinounos os os distintos tipos de órganos que foron evolucionando co paso do tempo; como ela é profesora de órgano ensinounos como soaba e de que se compoñía. Despois tocamos a canción de Pasacorredoiras de Fonsagrada, a miña canción favorita, e tamén tocamos Summer is Icumen In e A Herba De Namorar. Todas saóronnos moi ben anque no puidemos tocar a última canción O Vals Do Vellos, (non me gusta demasiado), e a parte do final sempre saíranos algo mal nos ensaios .
Despois leváronnos a un pequeno descampado para xantar, eu levara uns bocadillos e comín un de nocilla moi bó. Despois de comer xogamos un pouco . Un rato máis tarde presentáronnos a obra do ano pasado A Virxe Do Cristal, eu como xa o vira varias veces o ano pasado, aburríame e funme cunhas compañeiras que a estaba a ver lonxe do escenario. Despois camiñamos ata unha vella torre restaurada dende se veía todo Vilñanova, era precioso, pero coma eu estaba cansa decidín acostarme un anaco no chan con Xosé o meu compañeiro . O baixar da torre vimos unha fonte e todos dirixímonos ata ela para chear as nosas botellas de auga fresca e mollarnos un pouco . Despois fumos o autobús despedindonos dos nenos dos outros colexios que coñecéramos na xornada de convivencia , dende alí o autobús levounos o castro mao onde a unha amiga chamada Celia perdeu o seu zapato arroxado nun barranco, despois do do lixeiro imprevisto do zapato, continuamos a visita ó castro, ainda que as nosas guías non nos explicaron moi ben .
Regresamos ó autobús de camino outra vez a Coruña. A mitade de camiño paramos para cear nunha cafetería, e xogar mentres os demáis merendaban .
Xa en Coruña, os nosos compañeiros animaron a nosa profe a cantar e elao fixo , estivo xenial, Rosa cantamoi ben,ainda que cantara mal o estribillo da canción Danza Kuduro .
Chegando ó colexio, todo o autobús estaba a cantar canción coma:...Madrid abajo... buscando trabajo... , Yo digo Deportivo, vamos a ganar este partido... e outras máis .Cando chegamos todo o mundo estaba canso e outros máis ben mareados xa que un compañeiro devolveu xa na porta do colexio. Unha pena .
¡¡¡¡¡ todos ó pasamos xenial en Celanova , é unha pena que para o próximo ano non poidamos volver !!!!!
Alexa Tatiana .....
O día 11 de Maio , Mércores , saimos moi cedo , para estar alí as case as 11 e pico da mañá .
Eu tiven que levantarme ás 6: 15 da madrugada , e aún así case chego tarde . No autobús pasámolo moi ben , estiven xogando cunha compañeira chamada Alejandra mentres chegábamos en Vilanova dos Infantes, ás veces aburíame, e outras simplemente dábame soño, pero non conseguía durmir cos nervos da actuación. Ao chegar baixamos do autubús e collimos as nosas carteiras, dirixímonos ao salón de actos de Celanova para ver un vídeo sobre Curros Enriquez, no que mostraba a súa casa e parte da súa historia nunha preciosa canción del; a moita xénte resultuoulle divertido, xa que o vídeo era feito en debuxos animados e aparecía unha rá cantando cro , cro . Todos , o case todos votáronse a rir , pero a mín non me fixo tanta graza , era unha rá preciosa. Alí tamén coñecimos ós directores dos outros catro colexios que foron a xornada de convivencia que todos os anos dende ai 6 anos facemos alí .
Na xornada de convivencia tivemos a sorte de poder coñecer mellor os nenos dos outros colexios.
Despois de ver o vídeo, fixemos varios grupos e drixímonos a Casa de Curros Enriquez ou al menos, na que vivera cando era pequeno. Cando chegamos, tivemos que facer outros grupos para vela, xa que era demasiado pequena e non chegaba para tantas persoas. Creo que as nosas guías non nos explicaron moi ben pero ainda así, aprendimos varias cousas novas que o ano pasado non explicáran. Na exposición todo era case igual que o ano pasado, excepto que o ano pasado non estaban as cousas de Curros Enriquez, xa que él morreu na Habana. Pero este ano os encargadosda exposición fixeron que todas as cousas del estivesen onde correspode . Todo foi mo ibonito, na casa había un montón de poemas del e ademáis estaban as suas lentes que a miña profesora confundiu con os dentes cando contámolo . Tamén había unha preciosa coroa que conmemoraba un trofeo que lle deron a Curros Eriquez .
Despóis diso fuimos a dar o concerto, que tanto tempo preparamos no colexio a hora de música. O concerto foi moi bonito, pero antes unha señora, (xa no me acorda do seu nome) ensinounos os os distintos tipos de órganos que foron evolucionando co paso do tempo; como ela é profesora de órgano ensinounos como soaba e de que se compoñía. Despois tocamos a canción de Pasacorredoiras de Fonsagrada, a miña canción favorita, e tamén tocamos Summer is Icumen In e A Herba De Namorar. Todas saóronnos moi ben anque no puidemos tocar a última canción O Vals Do Vellos, (non me gusta demasiado), e a parte do final sempre saíranos algo mal nos ensaios .
Despois leváronnos a un pequeno descampado para xantar, eu levara uns bocadillos e comín un de nocilla moi bó. Despois de comer xogamos un pouco . Un rato máis tarde presentáronnos a obra do ano pasado A Virxe Do Cristal, eu como xa o vira varias veces o ano pasado, aburríame e funme cunhas compañeiras que a estaba a ver lonxe do escenario. Despois camiñamos ata unha vella torre restaurada dende se veía todo Vilñanova, era precioso, pero coma eu estaba cansa decidín acostarme un anaco no chan con Xosé o meu compañeiro . O baixar da torre vimos unha fonte e todos dirixímonos ata ela para chear as nosas botellas de auga fresca e mollarnos un pouco . Despois fumos o autobús despedindonos dos nenos dos outros colexios que coñecéramos na xornada de convivencia , dende alí o autobús levounos o castro mao onde a unha amiga chamada Celia perdeu o seu zapato arroxado nun barranco, despois do do lixeiro imprevisto do zapato, continuamos a visita ó castro, ainda que as nosas guías non nos explicaron moi ben .
Regresamos ó autobús de camino outra vez a Coruña. A mitade de camiño paramos para cear nunha cafetería, e xogar mentres os demáis merendaban .
Xa en Coruña, os nosos compañeiros animaron a nosa profe a cantar e elao fixo , estivo xenial, Rosa cantamoi ben,ainda que cantara mal o estribillo da canción Danza Kuduro .
Chegando ó colexio, todo o autobús estaba a cantar canción coma:...Madrid abajo... buscando trabajo... , Yo digo Deportivo, vamos a ganar este partido... e outras máis .Cando chegamos todo o mundo estaba canso e outros máis ben mareados xa que un compañeiro devolveu xa na porta do colexio. Unha pena .
¡¡¡¡¡ todos ó pasamos xenial en Celanova , é unha pena que para o próximo ano non poidamos volver !!!!!
Alexa Tatiana .....
No hay comentarios:
Publicar un comentario