A Profe, Rosa R. A.
Califican os historiadores e estudosos da Guerra da Independencia a batalla de Elviña como unha contenda singular. Dous exércitos foráneos loitando en territorio español. Un deles, o inglés, coa mirada posta na retirada e o outro, o francés, co obxetivo de acelerar a fuxida. Unha batalla sen victoria. Ou, mellor dito, con dous vencedores. As pegadas daquela batalla seguen presentes na cidade: Mausoleo do xardín de San Carlos ou a placa conmemorativa situada no Cantón Grande.
A propia cidade, desde Santa Margarita , onde se apostaron en principio as tropas inglesas, ata o porto, desde onde partiron os buques cara a Inglaterra en retirada, é todo un recordo daqueles feitos. Empezando, por suposto, por Elviña, o auténtico campo de batalla, onde aínda permanece a igrexa de San Vicente, testemuña dos enfrontamentos, que conta xunto ao seu cruceiro cunha placa polos caídos. Cerca, no actual campus universitario, atópase un monumento que recolle o texto que o mariscal francés Soult mandou gravar despois da batalla, como recoñecemento ao valor demostrado polo inglés, Sir John Moore. Este gravado desapareceu, pero foi reproducido nun novo monólito inaugurado en 1998. Este monólito súmase ás placas conmemorativas situadas na pena do Galiacho, na saia da Zapateira, unha das cales foi descuberta polo Príncipe de Gales en 1931.
O paso das tropas de Moore tivo como consecuencia a voadura da ponte do Burgo tras atravesalo, para frear aos franceses. Da súa entrada na cidade foi testemuña a ponte da rúa Río de Monelos, que aínda se conserva, e que foi cruzado polos desgastados soldados. Máis ocultos permanecen os restos da muralla e a porta da cidade na praza de Mina e Juana de Vega , cuxas chaves levou ata terras británicas o capitán Fletcher tras pechar para impedir que entrasen os franceses. As orixinais seguen nun castelo de Gales, pero unha réplica destas atópase no Museo Militar, onde tamén se conservan catro canóns, balas encadeadas, unha espada e cerámica diversa, achado todo no fondo da bahía coruñesa, fronte ao castelo de San Antón, onde permanecen tres barcos ingleses -afundidos polo lume francés proveniente do desaparecido castelo de San Diego cando emprendían a súa fuxida- esperando a que se descubran os tesouros que sen dúbida gardan no seu interior.
Para ler o artículo de prensa do que foi sacado o texto: http://www.lavozdegalicia.es/coruna/2009/01/16/0003_7464864.htm?idioma=galego
Outras fontes:
http://www.laopinioncoruna.es/estaticos/domingo/20090104/domingo.html
http://www.1808-1814.org/colabora/elvina.html
No hay comentarios:
Publicar un comentario