Estaba escribindo na miña libreta os meus soños, e esta vez escribira sobre o mundo das fadas: un sitio perdido, ninguén o coñece, é extraordinario, misterioso pero non é solitario.
Fixera ata un debuxo, e sucedeu algo extraordinario:
A miña cabeza dicíame que tíñame que perderme, que me adentrara nun lugar onde só existen as fadas. Eu fíxenlle caso e me guiei por ela. Fun a parar ao mar e adentreime nel.
Aguantei a respiración moito tempo, e de repente, cando cría que non iba a volver a ver a luz do sol, sumerxinme no mundo das fadas do auga. Refuxiábanse alí porque non quería que lles descubriran. Era unha burbulla sumerxida no mar onde diminutas persoas con ás facían o seu traballo. Só podíaas observar porque elas non te vían.
Sempre dicíanme que non existían as fadas e agora as tiña diánte dos meus ollos.Eu me preguntaba se podía meterme dentro da burbulla, entón toquei a burbulla e ela absorbeume e convertinme nunha fada. Era asombroso o grandes que eran as cousas en comparación de cando estaba fora.
Podía ver as fadas voar polo ceo, non había discusións, tiñan mascotas...
Encantábame voar polo ceo e ser lixeira. Nun momento dado, apolleime na burbulla e de epente expulsoume e desapareceu. Pechei os ollos e rematei tumbada na area.
Sequeime e funme para casa.
Fun durmir. Ao día seguinte díxenllo aos meus pais pero eles non me creeron, así que pensei que ao mellor as fadas non querían que o soubese ninguén.
Tania Barreiro Otero
No hay comentarios:
Publicar un comentario