Eu son o propietario Lucio pero non sempre foi así, xa que, anque o meu bisavó tamén era propietario, o meu avó e o meu pai baixaron de nivel social. Eu era un xornaleiro moi pobre e a miña muller traballaba na cidade de criada. Eu, traballaba día e noite e a duras penas podía pagar os impostos. O meu mellor amigo era Xoán o braceiro, que, a pesares de que era moi pobre, nunca se queixaba. Pola maña, eu, ía plantar trigo e cebolas e pola tarde ía pasear as ovellas. De vez en cando ía visitar a miña muller a cidade, e, outras, veces ela ia visitarme ao campo. Pero un día a miña vida cambiou...encontreí un mapa do tesouro. Seguín todos os pasos do mapa, atraveseí ríos, subín montañas, loiteí con lobos... Ata que atopeí o tesouro. Collín boa parte do tesouro pra medrare un pouco e o resto deillo aos pobres. Grazas ao tesouro convertinme en propietario coma dixen antes, e a miña muller en burguesa. Agora vivo xenial, as terras que cultivaba pasaron a ser da miña propiedade e as ovellas que coidaba tamén. A producción de productos agricolas, e de lá, dispararonse, entón podo pagar aos campesiños que traballan pra min ben. Vivo nunha gran casa de campo, como exquisiteces, e teño hasta o meu propio carromato. A miña vida e perfecta, e espero non cambiar nunca.
LUCIA
No hay comentarios:
Publicar un comentario