O traslado Manuel

O TRASLADO
Esta mañá, sentinme moi triste por deixar a miña cidade natal.
Onte a deixei porque o meu pai colleu un traballo importantísimo en Barcelona,que é unha cidade magnífica, pero aún sinto moita tristura por deixar a miña cidade, porque quedeime sen amigos aos que queiro moito.
Co tempo recordo os momentos máis divertidos alá, por exemplo, cando fun a unha excursión co cole. Todos nós puxémonos uns traxes que se poñen os apícolas e de repente vin unha abella, que parecía sair dunha abelleira, e que se puso enriba do meu fouciño, a min non me gustan nada as abellas e entón púxenme coma un louco. Sen saber como caín nun recipiente que contiña un líquido parecidísimo a lactosa. Eu e meus amigos reimos sen saber como parar.
Agora meus pais e eu vivimos nun piso que non me gusta nada, porque enriba nosa vive unha persoa noctámbula que non para de escoitar música, na cerna máis nocturna da noite.
Antes entristecinme moito por trasladarme de cidade, pero agora xa encóntrome mellor, porque teño novos amigos.

Manuel