O pobo Inca.

Eu son unha preso dos españois, pero non sempre foi así.
Antes era agricultora, cultivaba principalmente millo e pataca. Ainda que a maioria dos agricultores non llesgustaba o seu traballo, eu teño moito tempo traballando niso, e acostumbreime.
Un día chegaron tes persoas, estaban subidos en cabalos e traían armas dun material moi duro. Nos tíñamos medo de que nos atacasen, porque seguro que había máis e as súas armas eran máis fortes ca nosas, as nosas estaban feitas de madeira e pedra.
Un día acerqueime a darlle unha cousa ao emperador, estaban os españois, eu escondime e observeilles.
Os españois ameazáronlle ao emperador, el para que non ocorreralle nada dixo que tíñamos ouro. Os españois coían o ouro e levabanle ao seu pais.
Co tempo o emperador sabía que ia morrer e non lles dixo onde había máis ouro, xa que nese lugar agotouse, entón os españois metironlle nun cabozo.
E eso foi o que ocorreu, ahora xa non son agricultur, e busco ouro para eles.
Alejandra Vera.