Mitoloxía

Xúpiter, equivalente a Zeus na mitoloxía grega, é o deus principal da mitoloxía romana. Rei dos deuses, fillo de Saturno e Cibeles; irmán de Neptuno, Plutón, Ceres ,Vesta, Démeter e Xuno, a súa muller. Era retratado coma un deus sabio e xusto, pero tiña un gran temperamento. Reinaba sobre a terra e o ceo e os seus atributos eran a aguia, o raio, e o cetro. Un dos defectos de Xúpiter era a súa promiscuidade e para realizar as súas conquistas amorosas transformábase en animais como cisnes, touros ou paxaros, pois el non podía ser visto en toda a súa gloria.
No periodo imperial era habitual que emperadores como Claudio ou Domiciano adoptasen características das representaciones de Xúpiter nos seus propios retratos
intentando reafirmar súa soberanía sobre o imperio.
Minerva era a deusa romana das artes, da guerra e da sabedoría. Correspondente á grega Atenea.
Minerva era filla de Xúpiter. Seu pai pediulle a Vulcano que lle remediase a forte dor de cabeza para o que lle debía abrila co seu mellor machado, despois do corte, sairía Minerva, xa adulta.
Minerva aparece representada como deusa da guerra con casquete e levando escudo, lanza e armadura. Tamén adoita ser retratada como un espectro feminino, que leva na súa cabeza infinidade de colebras, o tinte lívido, e con serpes nas mans. Tamén aparecía tendo consigo un moucho e varios instrumentos matemáticos, por ser ao mesmo tempo deusa da sabedoría.
Apolo foi unha das divindades principais da mitoloxía greco-romana, un dos deuses olímpicos. Fillo de Xúpiter e a ninfa Letona, e irmán xemelgo de Diana (deusa da caza) , posuía moitos atributos e funcións, e posiblemente depois de Zeus foi o deus máis influente e venerado de todos os do mundo clásico (Grecia e Roma).
Facía os homes conscientes dos seus pecados e era o axente da súa purificación; presidía sobre as leis da relixión e sobre as constitucións das cidades, era o símbolo da inspiración profética e artística, sendo o patrono do máis famoso oráculo da antigüidade, o Oráculo de Delfos, e líder das musas. Era temido polos outros deuses e soamente seu pai e súa nai podían contelo. Era o deus da morte súbita, das pragas e doenzas, mais tamén o deus da cura e da protección contra as forzas malignas. Alén diso era o deus da beleza, da perfección, da harmonía, do equilibrio e da razón, o iniciador dos mozos no mundo dos adultos, estaba ligado á natureza, ás herbas e aos rabaños, e era protector dos pastores, mariñeiros e arqueiros. Aínda que tivese moitos amores, foi infeliz nese terreo, pero tivo varios fillos. Foi representado moitas veces como un home xove, nu, ás veces con un manto, un arco e unha alxaba de frechas, ou unha lira, e con algún dos seus animais simbólicos, como a serpe, o corvo ou o grifo.Venus é a deusa do panteón romano, equivalente a Afrodita do panteón grego. É a deusa do Amor e da Beleza. No mito do seu nacemento cóntase que surxiu de dentro dunha concha de madreperla, sendo xerada polas espumas (afros, en grego). Noutra versión é filla de Xúpiter e Dione.Venus foi unhas das divindades máis veneradas entre os antigos, sobre todo na illa de Pafos, onde o seu templo era admirábel. Tiña un ollar vago e rendíase culto ao estrabismo dos seus ollos como ideal da beleza feminina. Posuía un carro puxado por cisnes. Neptuno, en grego coñéceselle como Poseidón. Fillo de Saturno e Cibeles. Deus do mar, dos ríos, dos lagos, das fontes e das illas que o rodean. O seu poder chegaba a todos os confíns da terra.
Os seus símbolos eran o tridente e o cabalo; nun principio, o tridente era a imaxe dos dentes e dos monstros mariños, é tamén unha das armas máis antigas de pesca.No cristianismo é o símbolo de Cristo pescador de homes; as puntas simbolizan o poder de Deus sobre o pasado, o presente e o futuro. O cabalo é o animal que simboliza os dous polos do cosmos, arriba e abaixo, e tamén a forza de Deus sobre os humanos.

Manuel Rodo