O noso cole

O noso cole
O NOSO COLE. Supercurritos somos: Rafa, Israel, Tania, Évelin, Lucia, Celia, Nerea, Fernando, José, Alexa, Lois, Manuel, Pamela, Alejandra, Rodrigo e a profe, Rosa R.Álvarez

viernes, 25 de diciembre de 2009

Poesía:Manuel y Lucía


Navidad iluminada,

en Diciembre siempre estás,

nunca estarás irritada,

y tú siempre eres lo más.


Papá Noel por fin vendrá,

que contentos estaremos,

¿Él con los regalos podrá?

y siempre a él querremos.

jueves, 24 de diciembre de 2009

Poema"vacacións" Lucía


Son vacacións de calor?

Son vacacións de frío?

Son vacacións de amor,

Sempre o di un dos meus tíos.


Son vacacións de nadal,

son vacacións nevadas.

Nas que ninguen se porta mal.

Son vacacións amadas.

miércoles, 23 de diciembre de 2009

Poesía:Manuel


As vacacións "molan" moito,
xa se aproximan pronto
e eu non son nada tonto,
porque vou ter unha moto.
Nas vacacións descansarei
e durmirei moito máis,
eu estarei como un rei,
aunque esten meus pais.

martes, 22 de diciembre de 2009

lunes, 21 de diciembre de 2009

Vacacións en Punta Nevada

Nas vacacións o meu pai, a miña nai e eu fumos a unha montaña chamada Punta Nevada. O primeiro día que chegamos fixemos moitas cousas por exemplo: esquiar pola neve na fase máis fácil e facer unha guerra de neve . O seguinte día caían moitas máis folerpas ca o día anterior. Era algo marabilloso. Despois de xogar cos meus pais na neve, subimos á montaña e vimos unhas persoas cantando panxoliñas (vaia sorpresa, isto si que era nadal). Días despois era aninovo. O meu pai e eu fomos a unha igrexa cercana e vimos a moita xente seguindo a liturxia rezando. Máis tarde, todos fomos ver a carroza dos Reis Magos: Baltasar, o máis gracioso, Melchor e Gaspar que me deron un agasallo precioso, a pesar de ser eu un díscolo.

O grupo

Navidad

Hoxe foi o último día de cole,saquei moi boas notas, bueno,fixemos unha obra de teatro,eu era Gaspar, ainda que preferiría ser Baltasar.En medio da obra tivemos que cantar unha panxolíña, soamente os tres Reies Magos pero un deles, que é moi díscolo,saiulle mal.
Agora estou en casa
, nos vamos de vacacións , porque aquí nunca neva, e como meu irmán pequeno nunca a viu, imonos
a París,alí está o meu avó , se parece moito a Melchor, eu creo qué é un dos tres Reis Magos.
Meu pai díxome que Papa Noel ía vir este ano a París.
Pero irémonos antes de Aninovo.
Un día imos ir a Disney Land París e debuxarémos folerpas.Outro día iremos esquiar.
Meu tío forma parte da lituxia de navidad , e tiña que ir a súa festa relixiosa, así que non puido vir.
Cando me den os agasallos, xogarei todos os días.
¡ BÓ NADAL !

Visita




domingo, 20 de diciembre de 2009

Los cosmonautas y Marte

Érase una vez dos niños llamados Fer y Lois que tenían un gran deseo: querian ser cosmonautas.
Un día se les ocurrió hacer una historia sobre el espacio, los cosmonautas y Marte. Los protagonistas eran ellos y una de sus amigas que se llamaba Andrea.
Ellos y su amiga iban a viajar en su nave a Marte. Iba a ser un viaje largo, así que llevaron muchas pertenencias; una fresquera con alimentos y algunos adminículos como cucharas y tenedores. Andrea llevó su colgante de topacios. También llevaron una zambomba para tocarla porque les gustaban mucho los villancicos . Y (por si lo necesitaban) llevaron una barrena.
Ya llegaron; examinaron el planeta y vieron que era como el nuestro. Hay pistas de frontón, hay montañas, hay hielo en las montañas; y hay...... yaks. Vieron un marciano que andaba como un zote, es decir torpe.
Después de dos meses volvieron y cuando llegaron les acompañaba un cortejo por haber descubierto todo aquello; fueron unos héroes

viernes, 18 de diciembre de 2009

O meu pai, o mariñeiro

O meu pai é o xefe dos matalotes da mariña.
As veces,quedase a durmir no barco,e ten unha cama con baldaquino.
O seu barco é moi bonito.Onde esta o timón parece a carlinga dun avión.
Ao meu pai lle gusta o mar moito,sobre todo polo efluvio que desprende.
Cando é de noite no barco,andamos a atoutiñadas.
Unha vez estaba no barco co meu pai,e de repente vimos unha manada de coiotes,creimos que estabamos en America,pero fixamonos ben,e dimonos conta de que era un zoo.
Moita xente cree que o meu pai é un padúan,porque parte do seu diñeiro,entrégallo aos nenos pobres que encontra en cada porto no que atraca.
Eu creo que iso non é ser un padúan,senon unha persoa con moi bo corazón.

viernes, 11 de diciembre de 2009

Campo de Marte

Pintando o Campo de Marte, parque no que está situado o noso cole, un fermoso día de outono.











jueves, 10 de diciembre de 2009